Jesenas kiša rastopila
ono malo slada bablja ljeta,
duša sjeme zadobila
sveta znaka, suncokreta.
Sva je krhka u slaboći,
stalno dvoumi se i koleba
je li suho lišće noći
il' je zarumenilo do neba.
Nezgodne su dnevne oscilacije,
ali kao da baš to joj godi
kao pozadinske kompilacije
kad se iznenada nota rodi.
Sva je natmurena površini,
izgužvana cipelama beskućnika,
a u svijetlećoj dubini
grije zrnje, plodove od Pravednika,
iščekuje da već jednom se pokaže
sada, kad zakraljio ga Otac časni,
kad nastaniše se srcu kao straže
Riječ i Duh taj Sveti, istiniti, jasni.
10.10.2024. 00:37
No comments:
Post a Comment
just do it